همه فکر می کنن با محبت و مهربون بودن میشه دل یکی رو بدست آورد. دروغ و دورویی از این بیشتر؟ یعنی واقعن بخوای دل یکی رو بدست بیاری بهش محبت می کنی؟ محبت کردن یه عکس العمله مثل عصبانیت. حالت خوب باشه دوس داری محبت کنی و حالت بد باشه زودتر از موعد عصبانی میشی. پس نتیجه می گیریم وقتی واسه دل بدست آوردن داری محبت می کنی، این حرکت یه عکس العمل در برابر حس خوبی هستش که در تو به وجود اومده و این نشون دهنده شخصیت تو نیست و یعنی تو داری چیزی رو نشون میدی که فقط یه وجه از شخصیتته. به این فکر کنید کدوم آدما (سوای خونواده) بودن تو زندگیتون که برجسته تر از بقیه همیشه تو ذهنتون وجود دارن. حالا به این فکر کنید که چرا برجسته ترن؟ مسلمن به خاطر محبت کردنشون نیس. اونا تموم ابعاد شخصیتیشون رو چه تو بازه زمانی یک ماهه و چه تو بازه زمانی چند ساله نشونتون دادن. بازه زمانی یک ماهه یا اصن یک ساعته می تونه ملاقاتی باشه که تاثیری زیادی تو تفکرتون میذاره و بازه زمانی چند ساله چیزی رو به وجود میاره که بهش می گن دوستی.
نود و نه درصد روابطی که من دیدم به این شکل شروع شده. با محبت یکی از طرفین. اگه یه ذره دقت کنیم می فهمیم که چرا اونایی که ازدواج کردن بعد یه سال (مثلن) میگن یه سال اول یه چیز دیگه بود. درسته. واسه اینکه یه سال اول پر از حس خوب و پر از عکس العمل محبت بوده و بعد یک سال تازه شروع می کنن به بروز دادن وجه های دیگه شخصیتشون. چرا اینکار انجام میشه نمی فهمم. می دونم که اینجوری در ظاهر هیچ هیجانی نداره ولی باور کنید هیجان این موضوع فرق داره. خیلی فرق داره. مهمترین فرقش اینه که تو اون یه درصد باقی مونده از روابطی.
درست رفتار کردن با محبت کردن خیلی فرق داره.